خرید کتاب درباره کارگردانی فیلم

توضیحات

کتاب درباره کارگردانی فیلم اثر دیوید ممت، بر پایه سلسله سخنرانی هایی که در پاییز سال ۱۹۸۷ در کلاس های دانشکده سینمایی دانشگاه کلمبیا توسط نویسنده ایراد شده نوشته شده است. کار کارگردان ساختن فهرستی از نماهای مورد نیاز از روی فیلمنامه است. آنچه که در محل فیلمبرداری انجام می شود کار مهمی نیست. همه آنچه که در هنگام فلیمبرداری باید انجام دهید این است که هشیار باشید، نماها را تعقیب کنید، به بازیگران کمک کنید که ساده و راحت باشند و قریحه بذله گویی خود را حفظ کنید.

درباره دیوید ممت، نویسنده کتاب درباره کارگردانی فیلم

دیوید ممت، نمایشنامه‌نویس، استاد بازیگری، فیلمنامه‌نویس و فیلم‌سازی است که همواره به‌عنوان شخصی بحث‌انگیز و صاحب دیدگاهی ویژه از توجه برخوردار بوده است. از معروف‌ترین نمایشنامه‌های او: AmericanBuffalo،‌A Life in the Theatre،The Woods، Edmond،The Water Engine and Mr. Happiness و Glengary Glen Ross (که به‌خاطر آن موفق به دریافت جوایز پولیتزر و منتقدین درام نیویورک شد). بعضی فیلمنامه‌های او مانند The Verdict و The Untouchables را دیگر کارگردان‌ها به فیلم تبدیل کرده‌اند و در ساخت فیلم از بعضی فیلمنامه‌هایش خود نیز کارگردانی آن را به‌عهده داشته‌است؛ از آن جمله‌اند فیلم‌های House of Games، Things Changes و Homocide.

دیوید ممت از نسلی است که دورهٔ جوانی‌شان آکنده از تلاطم‌های اجتماعی بوده‌است. شورش‌های داخلی سیاهان امریکا، جنگ ویتنام، به پرسش گرفتن اغلب ارزش‌های فردی و اجتماعی، گرایش شدید به مقاومت در برابر سنّت‌ها، ظهور هیپیسم و انتخاب رفتاری کاملاً مغایر با عرف و ارزش‌های رایج اجتماعی از ویژگی‌هایی است که بر احساس و اندیشهٔ بسیاری جوانان تحصیل‌کرده و دانشجویان آن دوره به‌شدت تأثیر داشت.

اما کتاب حاضر که بر پایه سخنرانی‌های دیوید ممت در پاییز سال ۱۹۸۷ در کلاس‌های دانشکده سینمای دانشگاه کلمبیا نوشته شده، سینما و کارگردانی سینما را از نگاه ممت می‌نمایاند.

سینمایی که او در کتاب درباره کارگردانی فیلم ارائه می‌دهد با سینمای بزرگانی چون برِسون، پازولینی، آنتونیونی، بونوئِل، چیت‌رای و بسیاری از دیگر مشاهیر، که هریک ویژگی‌های خود را دارند، در پاره‌ای موارد تفاوت‌های ریشه‌ای دارد و او به این تفاوت‌ها، گرچه گاه صادقانه اشاره کرده، ولی تقریباً هیچ توضیحی دربارهٔ روش‌های آنان نداده است. شاید این بی‌علاقگی او در پرداختن به مقولات ذهنی این گروه فیلم‌سازان، خود نشانه‌ای بر واکنش شدید وی نسبت به ذهنیات همان دوران پرتلاطمی است که از آن یاد کردیم. به این ترتیب باید گفت آنچه او در این اثر ارائه می‌دهد تا حدودی یک‌سویه است.

با این همه نوشتهٔ وی از ویژگی‌هایی برخوردار است که می‌تواند کم‌وبیش منحصربه‌فرد باشد. زبان صریح و دقیق دیوید ممت که با صداقت و صمیمیت همراه است، هم‌چنین قدرت او در توضیح پیچیدگی‌های شیوهٔ فیلم‌سازی مورد نظرش، به‌گونه‌ای ملموس، نوشتهٔ او را کتابی خواندنی کرده‌است؛ کتابی که می‌توان از آن بسیار آموخت.